کد مطلب:235333 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170
کرامت 53
آیت الله وحید خراسانی فرمودند: مدت بیست سال در مدرسه حاج حسن مشهد تحت سرپرستی مرحوم حاج شیخ حبیب الله گلپایگانی - كه سالها در مسجد گوهرشاد امام جماعت بود - بودم.
ایشان روزی به من فرمودند: مدتی در تهران مریض و بستری شدم؛ روزی به جانب حضرت رضا علیه السلام رو كرده، گفتم: آقا! من چهل سال تمام پشت در صحن، در سرما و گرما، سجاده پهن كرده، نماز شب و نوافل نیمه شبم را - تا در باز می شد - می خواندم و بعد داخل می شدم؛ حالا كه بستری شده ام به من عنایتی بفرمایید.
ناگاه در همان حال بیداری دیدم در بستان و باغی در خدمت حضرت رضا علیه السلام هستم ایشان از داخل باغ گلی چیده، به دست من دادند من آن گل را بوییدم و حالم خوب شد.
آن دستی كه حضرت رضا علیه السلام به آن دست گل داده بودند، چنان با بركت بود كه بر سر هر بیماری می كشیدم فی الحال شفا می یافت.
آقای وحید فرمود: آقای گلپایگانی فرمودند: ابتدا با یك مرتبه دست كشیدن بیماریهای صعب العلاج بهبود می یافت؛ ولی بعدها كه با این دست با مردم مصافحه كردم، آن بركت اول از دست رفت؛ اكنون باید دعاهای دیگری را نیز به آن بیفزایم تا مریضی شفا یابد.
[ صفحه 262]
آقای وحید فرمودند: بیماریهای زیادی كه به سرطان و بیماریهای دیگر دچار بودند، به دست ایشان شفا یافتند.
در پایان كتاب، توفیق روز افزون متوسلین زائر حضرت رضا علیه السلام را از خداوند كریم خواهانم؛ و امیدوارم كه زوار محترم و جویندگان مهر و محبت علی بن موسی الرضا در این درگاه پر فیض، ارمغان مرا از من كه چون موری ناچیز هستم بپذیرند و مرا از دعای خیر فراموش نفرمایند. ضمنا باید تذكر دهم كه كرامات و عنایات حضرت رضا علیه السلام مسلم به این وقایع منحصر نمی شود؛ ما قسمتی كه به آن برخورد كردیم، انتخاب نمودیم چه بسا از كرامات كه به ما نرسیده و چه بسیار كراماتی كه شخص خودش ابراز ننموده است.
این كرامت هم خواندنی است
نویسنده ی كتاب روزی در مورد كرامات حضرت رضا علیه السلام صحبت می كردم شخصی پس از پایان سخنرانی گفت: آقای خسروی منهم برایتان یك كرامت نقل كنم.
گفت من رئیس دبیرستان هستم آخر سال نتیجه ی قبولی و مردودی دانش آموزان را اعلام كردیم، دو نفر بلاتكلیف بودند، هر دو باهم بدفتر مراجعه كردند و نتیجه را خواستند. گفتم شما به دو نمره احتیاج دارید تا قبول شوید. شروع كردند به گریه كردن. گفتم: چرا پیش من گریه می كنید بروید حرم، از حضرت رضا علیه السلام بخواهید؛ اینها از دفتر خارج شدند.
اتفاقا پس از چند ساعت دبیر مربوطه آمد، ابتدا پرونده ی یك نفر از آنها را جلویش گذاشتم و گفتم دو نمره احتیاج دارد نگاه كرد و نمره داد. دومی را كه
[ صفحه 263]
گذاشتم نگاه كرده گفت: نمی دهم؛ اصرار كردم؛ گفت: میخواهی آن یكی را هم مثل اول بكنم. من بیش از آن صلاح ندانستم اصرار كنم.
فردا ولی یكی از آن دو مراجعه كرد و گفت: دیروز فرزندم تا شب در حرم به زاری و تضرع پرداخته بود كه شب به اصرار او را آوردیم. نتیجه چیست؟ وقتی جویای اسم او شدم معلوم شد همان كسی است كه به او نمره داده است. كه متوسل به حضرت رضا علیه السلام شده، لذا باید توجه داشت تنها نباید مریض مراجعه كند بلكه هر كس هر نوع گرفتاری دارد. متوسل شود مأیوس بر نمی گردد.
ایشان روزی به من فرمودند: مدتی در تهران مریض و بستری شدم؛ روزی به جانب حضرت رضا علیه السلام رو كرده، گفتم: آقا! من چهل سال تمام پشت در صحن، در سرما و گرما، سجاده پهن كرده، نماز شب و نوافل نیمه شبم را - تا در باز می شد - می خواندم و بعد داخل می شدم؛ حالا كه بستری شده ام به من عنایتی بفرمایید.
ناگاه در همان حال بیداری دیدم در بستان و باغی در خدمت حضرت رضا علیه السلام هستم ایشان از داخل باغ گلی چیده، به دست من دادند من آن گل را بوییدم و حالم خوب شد.
آن دستی كه حضرت رضا علیه السلام به آن دست گل داده بودند، چنان با بركت بود كه بر سر هر بیماری می كشیدم فی الحال شفا می یافت.
آقای وحید فرمود: آقای گلپایگانی فرمودند: ابتدا با یك مرتبه دست كشیدن بیماریهای صعب العلاج بهبود می یافت؛ ولی بعدها كه با این دست با مردم مصافحه كردم، آن بركت اول از دست رفت؛ اكنون باید دعاهای دیگری را نیز به آن بیفزایم تا مریضی شفا یابد.
[ صفحه 262]
آقای وحید فرمودند: بیماریهای زیادی كه به سرطان و بیماریهای دیگر دچار بودند، به دست ایشان شفا یافتند.
در پایان كتاب، توفیق روز افزون متوسلین زائر حضرت رضا علیه السلام را از خداوند كریم خواهانم؛ و امیدوارم كه زوار محترم و جویندگان مهر و محبت علی بن موسی الرضا در این درگاه پر فیض، ارمغان مرا از من كه چون موری ناچیز هستم بپذیرند و مرا از دعای خیر فراموش نفرمایند. ضمنا باید تذكر دهم كه كرامات و عنایات حضرت رضا علیه السلام مسلم به این وقایع منحصر نمی شود؛ ما قسمتی كه به آن برخورد كردیم، انتخاب نمودیم چه بسا از كرامات كه به ما نرسیده و چه بسیار كراماتی كه شخص خودش ابراز ننموده است.
این كرامت هم خواندنی است
نویسنده ی كتاب روزی در مورد كرامات حضرت رضا علیه السلام صحبت می كردم شخصی پس از پایان سخنرانی گفت: آقای خسروی منهم برایتان یك كرامت نقل كنم.
گفت من رئیس دبیرستان هستم آخر سال نتیجه ی قبولی و مردودی دانش آموزان را اعلام كردیم، دو نفر بلاتكلیف بودند، هر دو باهم بدفتر مراجعه كردند و نتیجه را خواستند. گفتم شما به دو نمره احتیاج دارید تا قبول شوید. شروع كردند به گریه كردن. گفتم: چرا پیش من گریه می كنید بروید حرم، از حضرت رضا علیه السلام بخواهید؛ اینها از دفتر خارج شدند.
اتفاقا پس از چند ساعت دبیر مربوطه آمد، ابتدا پرونده ی یك نفر از آنها را جلویش گذاشتم و گفتم دو نمره احتیاج دارد نگاه كرد و نمره داد. دومی را كه
[ صفحه 263]
گذاشتم نگاه كرده گفت: نمی دهم؛ اصرار كردم؛ گفت: میخواهی آن یكی را هم مثل اول بكنم. من بیش از آن صلاح ندانستم اصرار كنم.
فردا ولی یكی از آن دو مراجعه كرد و گفت: دیروز فرزندم تا شب در حرم به زاری و تضرع پرداخته بود كه شب به اصرار او را آوردیم. نتیجه چیست؟ وقتی جویای اسم او شدم معلوم شد همان كسی است كه به او نمره داده است. كه متوسل به حضرت رضا علیه السلام شده، لذا باید توجه داشت تنها نباید مریض مراجعه كند بلكه هر كس هر نوع گرفتاری دارد. متوسل شود مأیوس بر نمی گردد.